'n Paar dinge wat anders is in Aussie land

Ek het bietjie gaan sit en dink, en het toe 'n lysie gemaak van al die dinge wat ek kon aan dink wat ooglopend anders is as in Suid Afrika. Die res is basies maar dieselfde. Een ding wat ek kan sê: Australië is 'n BAIE goeie keuse vir 'n bestemming, want so baie dinge is so bekend aan jou as jy van Suid Afrika af kom.

'n Paar verskille:

• Hier is bitter min 4 rigting stopstrate, om die waarheid te sê: ek dink nie ek het al een raakgeloop nie, want oral is dit net "Roundabouts" of verkeers sirkels. Jy gee altyd net toe aan die mense wat reeds in die sirkel is of aan jou regterkant is. Op die' manier bly die verkeer vloei en is die kans vir 'n botsing ook baie klein.
• Mens wag baie langer by verkeersligte, want sien: hier word niks aan kans oorgelaat nie. Hier mag jy NET ry as dit jou beurt is, en vir mense wat wil draai is daar 'n aparte beurt waartydens niemand anders mag ry nie. Daar is 'n duidelike groen pyltjie en rooi pyltjie wat sê of jy mag of nie mag draai nie. Jy mag dus nie soos wat ons in Suid Afrika gewoond is regs draai (oor die aankomende verkeer se baan) as die groen lig skyn vir die verkeer wat reguit ry nie. Jy moet wag totdat die draai pyltjie skyn : dit beteken dat daar dus nooit 'n moontlikheid is waar een kar voor 'n ander kan indraai nie, al is die lig vir reguit verkeer groen en die' vir dwars verkeer rooi. (Want mense se lewens is kosbaar)
• Waar daar 'n voetganger oorgang (of spoedwal) is, is daar spesiale reëlings in die middel van die pad waaraan mense (veral ou mense) kan vashou in die middel van die pad, terwyl hul besig is om die pad oor te steek.
• By ALLE verkeersligte is daar groot knoppies wat jy kan druk as jy wil oorstap. Sodra dit die voetganger se beurt is maak al die verkeersligte sulke klikkende klanke om vir blindes te laat weet dat dit nou OK is om te loop. Daar is ook nie die kans dat die karre wat draai voor jou kan inry nie, want die verkeersligte se siklusse maak daarvoor voorsiening. (Want mense se lewens is kosbaar)
• Mens mag hier in die baan van verkeer parkeer (behalwe waar dit duidelik so gemerk is). Die ander karre op die pad moet dan van die ander bane gebruik maak. Dit het aanvanklik nogal vir my snaaks gelyk...want oral staan karre in die pad geparkeer. Dit maak outomaties die bestuurders meer versigtig en verhoed ook dat motors onverwags uit opritte voor die verkeer kan indraai - want hulle is baie meer opsigtelik. Hier is daar niks snaaks daaraan nie.
• Die spoedbeperking op nasionale snelweë is 100 km/h, op meeste tolpaaie en snelweë in die stad is dit 80 km/h of 90 km/h. Meeste ander plekke is dit 60 km/h behalwe vir "school zones" waar dit op sekere tye van die dag 40 km/h is. Daar is BAIE "red light" spoedkameras. Snaaks genoeg - mens sien min mense wat die spoedbeperkings oortree. Daar is ook 'n spesiale spoedbeperking vir leerling bestuurders (P-Plate holders), wat dit duidelik moet aandui met 'n P langs hul nommerplaat.
• Mense is verbasend geduldig op die paaie - met 'n klein groepie uitsonderings natuurlik.
• Mens gooi hier self jou brandstof in, los dan jou kar waar dit is en gaan betaal in die petrol stasie se "shop".
• Hier is spesiale pompe by vulstasies vir alle gewone karre wat omgeskakel is om op gas te loop. Dit staan bekend as LPG (Liquefied Petroleum Gas) en werk op karre wat spesiaal omgeskakel is daarvoor. By BP Australia kan mens sien dat die huidige prys vir die gas baie laer is as vir petrol. (Sowat $0.57 per liter in vergelyking met $1.22 vir Unleaded petrol) Hier is 'n website waar jy kan kyk watter Caltex Petrol stasies in Australië almal LPG Gas vir jou kar kan voorsien...en glo my - daar is baie. (Ek sien mens sal een van die dae dalk jou kar by die huis kan vol maak met jou natural gas wat jou stoof laat werk- dis al klaar in Amerika)
• Mens mag hier glad nie meer mense in jou kar laai as waarvoor daar sitplekgordels is nie
• Jy kan nie jou kar op die pad registreer of jou lisensie hernu sonder jou verpligte 3-e party versekering ("Green slip") nie.
• Ek ry elke dag trein, en op geen oomblik gaan ek deur hekke of scanners om te check of ek "actually" 'n kaartjie gekoop het vir die trein nie. Daar word soms "spot checks" gedoen, maar andersins kan die mense op die treine VERTOU word om EERLIK te wees en hulle word nie soos skelms behandel nie.
  

• Mens hoef glad nie 'n ekstra drom vir tuinafval te huur nie - jy kry 'n groen drom saam met jou munisipale dienste wat weekliks jou tuinafval drom kom leegmaak.
• Vullisdromme word in die aande na 11 leeggemaak
• Mense se honde is baie goed versorg, word gereëld vir stappies gevat en die eienaars tel self die hondedrolle op. Jy hoor feitlik nooit 'n hond in die nag blaf nie...hulle kry ook bitter min die verkeerde reuke om voor te blaf. En honde behandel mense nie as 'n bedreiging nie. Hier pas die base die honde op en nie die honde vir die base nie.
• Daar is elektriese tiekie-braaie in die parke wat met $1 munte werk.
• Oral is daar publieke parke met sokkerbane , basketbal bane, jungle gyms, bankies met afdakke en publieke toilette.
• Woude met staproetes in die stad
  

• Hier kan mens by ALLE winkels by die kaart betaalpunt ook geld trek ("Cash out") net soos wat Pick & Pay Go Banking in Suid Afrika doen - sonder dat jy by hul bank hoef aan te sluit.
• Winkeltrollies se agterwiele kan ook draai - met die gevolg dat dit soos krappe na enige kant toe kan draai.
• Mens kry "drive-through" drankwinkels op baie plekke
• Daar is sulke "food-courts" waar jy jou kos sit en eet by winkelsentrums, met die restaurante al in die rondte - amper soos by Century City in die Kaap.
  
• Daar is nêrens lemoenpampoentjies / skorsies in die winkels waar ons nou al was nie
• Die mense by die "checkouts" gesels vriendelik met jou, en staar jou nie in die gesig met sulke wit oë of bespreek jou agteraf met die ander werkers in 'n vreemde taal nie.
  
• Die geld is van plastiek gemaak met sulke deurskynende venstertjies in

• Huise het meestal blinders voor die vensters en nie gordyne nie
• Alle badkamers wat ek nog gesien het, het 'n aparte drein in die middel van die vloer vir ingeval die bad sou oorloop.
• Badkamers het altyd "Extractor fans" vir reuke en om te keer dat vog die teëls laat wegtrek.
• Toilette het altyd 2 knoppies - met een knoppie vir waterbesparing
• Mense het skoenrakke naby die ingang sodat hulle hul skoene daarin kan sit om te verhoed dat die huise te vuil word
• Jy sien nêrens diefwering voor die vensters nie, maar hier is omtrent oral "flysheets" voor die vensters om insekte uit te hou en vars lug in te laat.
• Meeste huise het "dry walls" vir binnemure en buitemure is van regte bakstene gepleister - meestal so netjies dit lyk soos plakpapier - alhoewel dit vol bakstene is (het seker gemaak).
• Kragproppe lyk anders, alhoewel die krag presies dieselfde is.
  

• Daar is gaspunte in jou huis vir bv. gas verwarmers
  
• Kamp gasbottels se konneksiepunte verskil en is sowat 12 mm groot in vergelyking met Suid Afrika se ongeveer 15 mm. Mens kan by Big W (in Winston Hills op die hoek van Langdon rd & caroline chrisholm) vir sowat $9 'n koppelpunt koop om van die Aussie gasbottels na die Cadac gastoestelle om te skakel. Dit lyk soos volg:

Die gasbottels kos sowat $35 vir 'n 4kg een:

• Meeste huise word verhuur met skottelgoedwassers en selfs mikrogolf oonde.
• Mense maak self huis skoon.
• Mens sien bitter min ADT bordjies
• Almal moet verpligte Pensioenaftrekkings hê, wat by deiselfde plek bly al verwissel jy van werk.
• Mense hier is nie "Jack of all trades" soos in SA nie, maar daar is spesifieke werke soos Brickeys, Roofies, Sparkies, Truckys, ens.
  

• Publieke skole (wat ek nou al gesien het) is op 'n hoë standaard. Leerlinge per klas is min (bv. 13 vir Kindergarten).
• Daar word 2 keer per week vlaghuising gehou en die volkslied gesing by die skool.
• Kinders kan al op 4 en 'n half in Kindergarten ingeskryf word (wat baie soos Graad R is) - maar is meestal 5. Dan 6 in Graad 1, 11 jaar in Graad 6. Gaan in Graad 7 hoërskool toe en is dan in Graad 12 sowat 17 jaar oud. Hulle kan ook kies om van Graad 9-12 'n tipe van 'n vakleerlingskap te doen in plaas van skool.
• Kinders kan nie sommer in enige publieke skool ingeskryf word nie, maar moet in die dekkingsgebied van 'n spesifieke skool bly om daar te mak skoolgaan (of spesiale toestemming van die departement kry)
• Daar word in Graad 3 en 5 'n "Basic Skills Test" geskryf wat bepaal hoeveel subsudie 'n skool van die staat kry. Kinders word ook op grond van hierdie toetse gekeur vir spesifieke hoërskole.
• Ouers kan kan "Reader Groups" bywoon en die kinders help met lees in die skool.
• Kinders leer van Kindergarten (soos Gr R) al van rekenaars
• Kinders word in verskillende Math groups ingedeel op skool in dieselfde klas en word dan hanteer op verskillende tempos sodat hulle nie agter raak nie.
• Geen kinders mag kaalvoet of sonder 'n hoed op die speelgrond speel nie.
• Kinders moet elke dag in netjiese volle univorm geklee wees.
• Daar mag niks neute of grondboontjie botter op die kinders se brood wees nie - net vir ingeval daar dalk kinders is wat alergies is.
  

Hier is 'n foto van die onlangse atletiek byeenkoms:

Wanneer daar snoepie / "Canteen" toe gestap word kry elke groep 'n aparte beurt en hulle moet in 2 netjiese rye staan om te koop.

Ek hou daarvan hier...dit laat my terugdink aan die ou dae

Vergun my tog maar die plesiertjie om hier in my ou hoekie van die kuberkosmos my hart op die skerm vas te pen. Alles wat ek sê is maar net hoe ek die lewe ervaar...my eie beskeie subjektiewe ervaring van alles. Dit verskil waarskynlik van joune. Maar 'n mens se geluk is jou eie verantwoordelikheid...jy kan nie verwag van ander om jou gelukkig te maak nie. Jy maak die keuses...soms moeilike keuses met verreikende gevolge.

Maar wat Australië betref het ons die regte besluit gemaak. Soos wat die dae aanstap raak ons net meer en meer verknog aan die lewe hier. Die mense hier is "nice"! Die plek herinner my soooo baie aan die ou dae. Die persoonlike vryheid wat mens hier ervaar is heerlik. Kyk, ek weet daar bestaan nie 'n Utopia op aarde nie...maar om sonder vrees te gaan BYKANS net waar jy wil is baie lekker. Ons is besig om weer MENS te word hier. Jy weet eers hoe kosbaar iets is as jy dit nie meer het nie, en om dit dan weer terug te kry is soos om 'n tweede kans in die lewe te kry.

Onthou julle nog vir Sias Reynecke en Gert van Tonder se liedjie: Die lewe is mooi

Die lirieke is:

Die lewe is mooi
Het jy self al gekyk
Na elke faset en na dit wat jy het
Ja die lewe is mooi

Die lewe is mooi
En wat jy daaruit neem
Wat jy soek sal jy vind
Wat jy vra sal jy kry
Ja die lewe is mooi


En waar jy ook al gaan
Lê geluk op jou pad
Steek jou hand uit en vat
Wat die lewe jou gee

Die lewe is mooi
Die lewe het hoop
En hoop bring geloof
En geloof bring sukses
Ja die lewe is mooi

Die lewe is mooi
Laat jou oë daarna kyk
En volg dan die pad wat loop deur jou hart
Ja die lewe is mooi

En waar jy ook al gaan
Lê geluk op jou pad
Steek jou hand uit en vat
Wat die lewe jou gee

Kyk net om jou dan sien jy die skone natuur
Vir die diere en plante word daar altyd voorsien

Die lewe is mooi
Het jy self al gekyk
Kyk na elke faset en na dit wat jy het
Ja die lewe is mooi

En waar jy ook al gaan
Lê geluk op jou pad
Steek jou hand uit en vat
Wat die lewe jou gee

Luister maar en dink terug aan daai dae van onskuld...

Die veerboot vaar so kwart voor agt...en die see is wyd...

'n Veerboot rit in die aand...al het ons dit al 'n hele ruk terug gedoen en beleef, kry ek nou eers die geleentheid om dit neer te pen. Op Vrydag 6 Julie verras ek toe mos my vrou met 'n lekker Veerboot/"Ferry" rit vanaf Darling hawe in die aand!! Ons het werklikwaar daardie aand bykans elke liewe vervoermiddel uitgeprobeer. Het met ons vriende gereël om na die bloedjies om te sien en toe bel ek haar om my in die middag op die trein te kry Sydney toe... Sy moes eers 'n bus neem Pennant Hills stasie toe en van daar af trein na West Ryde waar ek werk. Sy het nie geweet wat ons gaan doen nie...was heeltemal 'n verrassing. So wag ek toe vir haar op die stasie en toe die 17h30 trein daar stop spring sy gou uit en gryp my aan die hand en ons is terug op die trein. En daar sit ons toe lekker op 'n Vrydagaand langs mekaar oppad in Stad toe op die trein. Oral om ons op die trein is skoolkinders ook oppad êrens heen met die trein en dis vir jou omtrent 'n rumoerigheid en opgewondenheid op die trein. Ons is tot by Central Station...glad nie haastig nie, want ons het mos die hele aand vir onsself.

Glo my, Sydney in die aand het 'n lewe van sy eie. Nog nooit het ek so iets beleef nie. Oral na sononder is daar mense wat by straatkafees en "pubs" kuier. Dis asof al die jongmense die strate invaar as dit donker word en jy hoor hoe mense oraloor luidrugtig kuier. Ons stap toe sommer die ongeveer 1.5 kilometers na Darling Hawe en verwonder ons aan die stad se pragtige liggies. Dis asof die stad homself in lig drapeer met die mooiste kleure en klanke. By die hawe kom ek toe met die sak patats vorendag....ons gaan vir 'n Veerbootrit. Ek het die Veerboot rit by www.tourstogo.com.au bespreek. Ons het die Latin American Salsa Cruise wat 'n buffet ete, gratis dansles en Latin dancing show insluit. Dit was op die Rythymboat Ferry en dit het vertrek vanaf die Pyrmont Bay Wharf daar waar die outydse skepe staan waarmee Captain Cook hier in Australie aangekom het 2 eeue gelede (die endeavour of so iets). Daardie aand het ons $31 per persoon gekos en ons het seker vir ten minste 2 ure geduur want ons is een keer in die see se rigting en toe weer met die Parramatta rivier terug binneland toe met die asembenewende uitsigte oral om ons.

Hier is 'n foto geneem deur Steve Unsworth wat uitbeeld wat ons daardie aand gesien het. Gaan besoek gerus sy pragtige website oor Australië: (Ek het NIE hierdie foto geneem NIE ! I did not take this PHOTO: Go and VISIT his website with photos from Australia)




Die aand is begin met 'n lekker groot maaltyd en raai net wie kry ons toe daar (onder ander Vee wat so 'n rukkie gelede ook hierheen gekom het...van SAAustralia faam en nog SA vriende...ag ek speel - ons het dit eintlik saam gereël). Om die waarheid te sê: ons het daardie aand 24 ex-Suid Afrikaners op daai Ferry getel. So 20 van hulle is al jare hier...van die tagtigerjare af. Hulle het met hul hele familie en klomp vriende van die Kaap af hierheen geëmigreer en nog nooit teruggekyk nie, hul kinders is nou al groot en meeste het in Australië getrou en het al families van hul eie.)

So het ons toe na die ete in rye gaan staan en is deur 'n professionele Salsa "deskundige" geleer hoe om die passies van dans uit te voer. Kyk...om 'n Ingenieur te leer dans...ek het al lankal opgegee en nou beweeg ek maar net op die ritme...wat 'n petalje.
Dit was baie lekker...en almal neem deel! Gelukkig word ek nou nie meer seesiek nie! Die Sodwana scuba trips laasjaar het daardie probleem lykmy getem. Want soos wat die lywe op die dansbaan in die rindte getol het, het die Veerboot ook heen en weer en in die ronde, kruis en dwars oor Sydney hawe sy eie passies uitgevoer. Uitgeput van die dansery het ons toe die uitsig oor die stad in die aand gaan bewonder op die dek van die veerboot. Kyk...eintlik kan mens dit vir niemand beskryf nie...en ek kon ook nie fotos neem nie...want die boot wou nie vir ten minste 16 sekondes vir my stilstaan nie..hehe...

Toe ons weer in die kajuit kom was daar 'n Salsa en Tango dans show deur 'n baie bekende Latyns Amerikaanse danspaar. Die boot het eenkeer weer aangedoen by die vasmeerplek voor dit vir 'n tweede keer sy draaie gaan gooi het oor die donkerswart malende massa van soutwater wat ons omring het. Dit was 'n wonderlike reënlose aand in Sydney, alhoewel koud.
Nadat die aand se belewenis op 'n einde gekom het, het ons toe daarvandaan teruggestap gereed vir ons volgende avontuur...want dit was reeds halftwaalf in die aand. Soos julle sal kan sien op hierdie kaart, loop daar baie naby aan die Pyrmont Bay Wharf die spore van 'n trem. Hier noem hulle dit die "Light Rail Link". Dit is so luuks soos 'n luukse toerbus, maar loop op spore in die teerpad. Kyk bietjie hier na Paddy's Metrorail service.

Hierdie Trems loop 24 uur per dag elke 15 minute!!! Jy klim net op en betaal wanneer die kondukteur by jou kom. So is ons toe terug tot BY Central Station. So net voor 12 die nag toe kry ons die trein terug Pennant Hills toe. En glo my...daar was nog BAIE mense wakker.
Toe ons so rukkie na 12 by ons stasie in Pennant Hills kom...oeps...toe kom ek agter ek het mos soos Liewe Heksie...so bietjie vergeet.. Die busse loop mos net tot 21h30 hier. Vroulief was nou nie baie ingenome daarmee nie!! So...daar loop ons toe maar die 4.5 kilometer terug huistoe...half een in die oggend op Saterdag 7 Julie. Ek kon nou nie juis in die dogbox wees nie...want sien...daarvoor het mens ten minste 'n Volla (met 'n dogbox nodig)!! En ons het toe maar weer met die Aposteldonkie gery en so is ons te voet terug huistoe. Ek het maar so die Suiderkruis geloop en bewonder...en soos Rageltjie de Beer my warm baadjie vir my vrou gegee om die ergste koue uit te hou. Houtgerus stap ons toe so ...met die angs en vrees van die Nuwe Suid Afrika reeds vergete in my gedagtes...want hier sien mens jong meisies stap alleen in die stad stasie toe sonder om bang te wees in die middel van die nag.

Dit was 'n aand van 'n leeftyd.

'n Mens kan mos nie van brood alleen lewe nie

Een ding wat mens nooit uit die oog moet verloor as jy (vir jou liggaamlike veiligheid, beter toekoms en beter werksgeleenthede) die lang pad vat en oorsee kom bly nie:

jy is nie net 'n liggaam nie: jy is 'n lewende siel met behoefte daaraan om êrens te behoort...en om jou geestelike innerlike met die hemelse spyse gevul te kan kry. 'n Mens het 'n familie nodig waar jy kan voel jy behoort. 'n Plek van rus waar jy maar jouself kan wees en die mense om jou die vryheid te kan gee om ook hulself te kan wees. 'n Plek waar jy (ten minste amper) verstaan word en waar die' waarmee jy jou omring jou die vryheid gee om soms "Op dae" en soms "Af dae" te beleef...en natuurlik waar jy ook nie verwag dat hulle perfek moet wees nie.

Hierdie "familie" begin natuurlik by jou eie gesin (die' wat die vreemde wêreld saam met jou aangedurf het), maar dan is daar ook daardie spesiale mense wat mens as ware vriende beskou, wat met die tyd soos toffieappels aan jou hart se trui kom vasplak het en jou lewe (alhoewel soms bietjie morsig) nou met die lewensplesiere van kuiers en geselsies kom vul. Hulle gee jou die geleentheid om jou opgehoopte woorde te kan praat en dien as 'n maatstaf wat jou help om te weet of jy nog "sane" is as sekere dinge jou in jou lewe opdraande gee.

Maar mens kort MEER as net 'n vriendekring...jy kort 'n geestelike familie. Mense wat saam met jou kan glo en vir jou al die bewyse kan gee dat God mense oral op aarde nogsteeds liefhet ten spyte van hoe ver jou wedervaringe jou ook al neem. Dit beteken dat mens natuurlik uit jou gemaksone moet klim en bietjie inisiatief van jou kan af moet neem om êrens in te skakel by 'n Christelike gemeente van feilbare mense...mense soos jy. Want iemand het eenmaal gesê:"As jy 'n perfekte kerk vind...moet nie deel word daarvan nie, want dan is dit nie meer perfek nie!"

Dit is wat ons vandag gedoen het...ons het die eerste tree van ons kant af gegee en in Dural na die Dural Baptist Church se oggenddiens om 9h30 gegaan. Hulle hou kerk in 'n sportsentrum met gas verwarmers wat oraloor staan. As jy al ooit by Lewende Woord Brummeria (toe dit nog in 'n tent was) of Lewende Woord Centurion, of selfs Doxa Deo Centurion was, dan sal jy sommer gou tuis voel daar. As ek na so 'n kortstondige besoek moet opsom sou ek sê dit stem so 80% ooreen daarmee. Die lofprysing en aanbidding is bykans presies dieselfde (met baie van dieselfde liedere) en die mense het ons dadelik laat welkom voel. As mens net altyd dit ingedagte hou dat die prediker ook maar net 'n mens soos jy is en nie meer van hul verwag as wat van jouself kan verwag nie, dan sal mens nie meerderwaardig van plek tot plek dobber omdat hulle nie aan jou standaarde voldoen nie. Dit gaan ook nie oor wat mens kan kry nie, maar oor wat jy kan gee...en dan word jy self so langs die pad versadig...amper soos 'n kelner wat self aan al die kos wat hy aangee kan proe. So...spoedig het ons dalk hier weer 'n nuwe geestelike tuiste...want 'n mens se hart word maar bitter bitter droog vir geestelike voedsel as mens wegtrek oorsee. 'n Mens maak mos nie nuwe vriende of skakel nie in as jy weet jy gaan hulle een van die dae nooit weer sien nie. Maar een ding kan ek sê: die Australiese mense hier is baie baie vriendelik.

On suiker toe mos af na die Manly strand

Ons kan nie wag dat die somer nou uiteindelik kan aanbreek nie. Dis koud hier, alhoewel nie so koud soos op die hoëveld nie, is die weer somber en nou nie juis die perfekte weer om nuwe aankomelinge te verwelkom nie. Dit reën nog so af en toe en die dae is maar kort, want dit word alreeds teen 17h30 donker.

Met die eerste kans wat die son sy gesig wys gaan ons toe so 2 weke gelede na Manly stand (wat soos die kraai vlieg die naaste strand aan ons is). Dit is so 30 minute se ry van ons huis af.

Die plek herrinner my so bietjie aan houtbaai in die kaap. Daar gekom sien ons toe die mooiste bome. Hulle is seker baie jare oud. Hier is 'n foto:

Ons het eers so 'n draai gegooi by East Manly waar ons die "St Patricks Seminary" gebou teëgekom het wat amper soos 'n kasteel lyk. Die gebou huisves nou 'n Internasionale Hotelskool.


Net so 'n entjie van daar af het ek die volgende fotos geneem van die kranse by die see:

Die winkels rondom Manly strand bestaan uit 'n magdom restaurante met 'n wandelgang "The Corso" waar die karre nie kan ry nie. Ons het voorheen gehoor dat mens by die "The Ivanoe" restaurant lekker steak kan eet, maar nie op hierdie geleentheid dit besoek nie.



Die water was bietjie te koud na ons smaak.




Ek sien 'n seemeeu loop op die strand...en dink...seemeeue gaan net waar hulle wil...hulle is vry...en dink aan die liedjie van Anneli van Rooyen: "Seemeeu..neem my saam...na daar waar ek vry kan asemhaal..." en ek dink aan wat ons ook alles moes doen om "vry te kan asemhaal" sonder die angs en beklemming op my hart.

Ons is nou al amper 2 maande hier in Koala Kontrei

In een van Anneli van Rooyen se liedjies sing sy: "..die dae het later maande geword en die maande later nege jaar...".

Nou ja, ons is maar nog baie kort hier. Maar die tyd vlieg. Jy weet mos hoe vinnig mens se lewe verbygaan as jy eers begin werk en kinders het. Ek het eenmaal gelees dat die mens se ervaring van tyd ge-baseer is op die tyd wat jy al geleef het. Aan die begin van jou lewe voel dit of 'n jaar vir altyd vat om verby te gaan...as jy klein is voel die opeenvolgende skooljare of elk 'n leeftyd op sy eie is ('n jaar is dan 1/6 tot 1/10 of 16% tot 10% van jou hele lewe). Maar soos jy ouer word kom jy agter dat jy net minder en minder tyd het om alles te doen wat jy graag sou wou doen, want in jou twintigs is 'n jaar reeds net 5% van jou leeftyd en jy ervaar dat jou tyd begin "wegraak" sonder dat jy dit eers agtergekom het. As jy amper 35 is soos ek, dan is 'n jaar maar 2.8% van jou lewe - 'n oogwink! As jy nou beplan is dit langtermyn en voeg daarby die feit dat jy nog ook 60% van jou wakker ure by die werk is, dan is die tyd (25% van elke dag) wat jy het om saam met jou mense deur te bring maar bitter bitter kort. Alles in die lewe wat 'n mens kan meet, meet jy aan een of ander maatstaf of maateenheid. Al wat jy het om jou "gevoel" vir hoe die tyd verbygaan mee te meet is dus die jare wat jy al leef. Voeg daarby die feit dat mens se lewe maar bra dieselfde roetine volg elke dag en daar dus min "bakens langs die pad" is om na terug te kyk - dan kan jy verstaan hoekom dit voel of jou jare soos water by die bad uitloop sonder dat jy daarmee kan tred hou.

Nou kan jy ook verstaan hoekom 'n "duisend jaar soos 'n dag is vir God" - as iemand reeds miljoene jare oud is, dan is 'n duisend jaar niks nie.

Ou Job van ouds het eenmaal gesê: "My dae skiet vinniger as 'n naelloper verby, hulle vlieg verby sonder dat ek iets goeds beleef, hulle gaan vinnig by my verby soos papirusbote, soos 'n arend wat afskiet op sy prooi." Job 9:25
"My dae loop vinnig soos 'n wewerspoel, die draad raak gou op." Job 7:6
('n mens se lewe skiet verby jou soos die spoel op 'n weefmasjien wat die wol deur moet ryg totdat al die wol op is...)

Daarom probeer ek maar om soveel as moontlik lekker dinge te doen saam met my gesin...om herinneringe op te bou as bakens...iets om na terug te dink langs die pad; sodat die lewe nie soos 'n vetgesmeerde varkie verbyflits sonder dat ek een of ander houvat daarop kan kry nie: daarom het ek duisende fotos om my te herinner aan al die pad wat ek langs gekom het tot hier.

Een van die gedeeltes wat vir my die lewe en oudwordproses baie goed beskryf is Prediker 12:

Dink aan jou Skepper in jou jong dae voor die swaar dae kom,
die jare aanbreek waarvan jy sal sê: Ek het daar niks aan nie.
(onthou die 25% is maar al wat jy het van elke dag)

Dit is die tyd wanneer die son donker sal word en ook die daglig,
die maan en die sterre, die tyd wanneer dit weer bewolk word ná die reën.
(in alle mense se lewe verswak jou sig as gevolg van die verharding van jou okulêre lens sodanig dat jy van die 18 diopter oog akkomodasie as kind maar net 1 diopter oor het teen die tyd dat jy 80 jaar oud is, daarby kan katarakte maak dat jou oog ook minder lig deurlaat)

Dit is die tyd wanneer die wagters van die huis sal bewe, die sterk manne waggel en die malers ophou maal omdat hulle min geword het, die tyd wanneer dit donker word vir dié wat deur die vensters kyk,
(jou bene en spiere GAAN verswak as gevolg van die tekort aan vernuwende groeihormoon en die veroudering van jou DNA, tande gaan min word)

wanneer die deure na die straat toe toegemaak word, die geluid van die meul dof word, die tyd wanneer 'n mens opstaan as die voëls begin sing al hoor hy geen lied meer nie.
(jou gehoor gaan verswak en jou behoefte aan slaap gaan verminder sodat jy soos my skoonma tot lank na middernag nog na RSG kan luister en teen 4 uur die oggend reeds wakker word)

Dit is die tyd wanneer hy bang is vir 'n hoogte en vir alles op die pad skrik, die tyd wanneer die amandelboom in bloei staan, die sprinkaan homself moeisaam voortsleep en die kapperkruid nutteloos word, die tyd wanneer die mens na sy ewige woning gaan en dié wat treur, op die straat rondgaan,
(Wanneer jy baie meer broos gaan word en minder waaghalsig as toe jy jonk was, omdat 'n besering ernstige gevolge kan inhou, as jou hare so wit soos die amandelboom word a.g.v kleurpigment, jy met moeite moet loop en aansukkel, en die kapperkruid ("caperberry") wat 'n afrodisiak/libido middel was dan nie meer enige uitwerking op jou het nie. Dis ook 'n tyd wat jy baie van jou ou vriende en naby familie aan die dood begin afstaan omdat jou generasie besig is om na hul "ewige huis" te gaan)

die tyd wanneer die silwerdraad afgebreek word en die goue kruik breek, die kruik by die fontein stukkend breek en die wiel by die put stukkend val,
(Kan hierdie dalk 'n verwysing wees na die "silwerdraad" wat mens se gees aan jou liggaam verbind...dit wat jou nog hier hou? Hoe ook al...hierdie is vir my 'n uitstekende beskrywing van die dag as ons hierdie aardse kruik agterlaat om met 'n hemelse faas beklee te word)

die tyd wanneer die stof na die aarde toe terugkeer soos dit was, en die gees na God terugkeer wat dit gegee het.
(...my gees : daardie stukkie van God wat ek in my het, wat na Hom hunker, wat smag om weer by Hom te wees en daarna roep soos 'n wildsbok na waterstrome, soos 'n leemte wat net Hy kan vul, soos wit rivierversnellings smag na die see....)


Hoe dit ook al sy...'n mens se lewe gaan gou verby. 'n Mens moet alles waardeer wat jy het. Elke dag is 'n geskenk. Voor ons ons oë kan uitvee het ons ons permanente VISA en kort voor lank is ons Australiese burgers. Al ding wat sleg is van die lewe hier is die feit dat so baie van mens se familie en vriende nie meer saam met jou is nie. Dit voel soms asof mens almal van hulle op een slag gelyktydig aan die dood moes afstaan en nou die lewe verder alleen moet loop....maar ek weet dit is nie regtig so nie! Dit is net om jou kop te oortuig wat moeilik is.

Wat as 'n rekenaar Afrikaans kon praat....met 'n Aussie aksent

Ernstig....ek het vandag op 'n "Text-to-speech" spraak sintetiseerder (hoekom vertaal mens hierdie woorde tog?) afgekom wat inderdaad Afrikaans kan praat.

Ek het die vorige "Post" oor die Drie Nasies rugby ingevoer in die ding en dit is wat ek gekry het: (Kliek op play om te begin)


Julle kan die Afrikaanse Text-to-speech voice gaan aflaai by:
eSpeak
Kies dan die lêer: espeak-1.27-win.zip
Dit installeer 'n stem wat Afrikaans kan praat...
Julle kan ook espeakedit-1.27.zip aflaai.

Geniet dit.

Ek het nog altyd gewonder hoe dit sou voel om in 'n woud te kan gaan stap net wanneer ek wil

Een van ons grootste voorliefdes in Suid Afrika was om op staproetes te gaan. Om sommer net in die natuur te gaan stap waar alles wat jy om jou sien nie deur mense gemaak is nie. Kyk, as jou doel met stap is om so vinnig as moontlik weer by die kamp uit te kom, dan is dit nie regtig vir jou nie. Dit is nie die bestemming wat belangrik is nie, maar die reis.

Om byvoorbeeld deur 'n dennewoud te stap, na die gesuis van die wind deur die bome te luister, die reuk van nat dennenaalde op die woudvloer te ruik en om vroegoggend te sien hoe die sonstrale klein reënbogies maak as dit deur waterdruppels op 'n spinnerak skyn. Dit is wanneer jy rustig in die natuur gaan stap wat jy leer hoe om die klein dingetjies in die natuur raak te sien.

Om by 'n waterval te gaan sit en na die gekabbel van die water oor die klippe te luister, of om by 'n waterkuil in die koel bergwater te kan swem.

Ek hou baie van fotos neem en het oor 'n tydperk van 8 jaar al 15000 fotos geneem. Baie van hierdie fotos is natuurfotos. As ek iets sien wat my asem wegslaan kan ek nie anders as om ietsie daarvan te wil saamneem in die vorm van 'n prentjie nie. Gaan kyk gerus na sommige van my fotos by my ander blog : lightfan.blogspot.com

Wanneer ek weer my fotografie stokperdjie in alle erns hervat gaan ek weer baie meer fotos daar publiseer.

Daar is so baie dinge wat mens net in die natuur kan ervaar as jy jou tyd neem om elke fyn detail daarvan in te neem.

Daar is 'n liedjie van Laurika Rauch (wat deur Johan Wessels geskryf is) waaraan ek altyd dink as ek so in die natuur is, dit is seker een van haar bestes. Ek wil dit graag met julle deel ter bewondering van Laurika Rauch se talent.

DIE LIED VAN DIE NATUUR

LUISTER NA DIE GELUID VAN REËNDRUPPELS OP 'N SINKDAK

DIE LIED VAN PADDAS WAT SAAMSING IN 'N KOOR

LUISTER HOE DIE WIND 'N BOOM LAAT KREUN EN KRAAK

DIS DIE LIED VAN DIE NATUUR WAT JY DAAR HOOR

REFREIN:

DAAR IS MUSIEK ORAL OM ONS HEEN

EN AL WAT JY MOET DOEN IS OM TE LUISTER

SOMTYDS DIE ORE SPITS

WANT BAIEMAAL IS DIE LIEDJIE NET 'N FLUISTER

SOOS 'N BRIES WAT SPEEL OOR 'N KORINGLAND

'N KRIEKEKOOR OP 'N WARM SOMERAAND

LUISTER LAAT DIE GELUIDE JOU BEKOOR

WANT DIS DIE LIED VAN DIE NATUUR WAT JY DAAR HOOR


AAN DIE PUNT VAN DIE VALLEI HOOG IN DIE BERGE

WOON DAAR 'N EGGO ALLEEN IN 'N KLIPSPELONK

ELKE LIEDJIE WAT HY HOOR SAL HY UITKOGGEL

HY DOEN DIT MEESTERLIK VANUIT SY TRONK

Wat as ek vir julle sê daar is 'n WOUD met kort staproetes net so 300 meter van ons huis af waar ons kan gaan stap net soveel keer as wat ons wil. Ja, ek kon dit ook nie glo toe ek dit uitvind net nadat ons hier ingetrek het nie. Wat 'n voorreg. Iets wat ek agtergekom het van Australië se mense, en dan is dit die feit dat hulle baie meer omgewingsbewus is. Jy sien omtrent niks rommel in die strate nie. Daar word van jou verwag om te herwin deurdat jy spesiale asblikke het daarvoor. Water word as 'n kosbare hulpbron beskou en daar is oraloor parke, dieretuine en bewaringsgebiede net waar jy kom.

Een so 'n gebied is die Cumberland State Forest. Dit is 'n staatswoud met reeds 50 jaar se woudgroei op 40 hektaar. Daar is 2 riviertjies wat daardeur loop asook 3 kleinerige damme, 3 staproetes (Palm Gully roete, die Sensory roete wat spesiaal aangepas is vir blinde mense assok die Forestry roete wat 'n totaal van 2 1/2 ure in beslag kan neem), 3 piekniek areas, 'n lekker cosy koffieshop en ook 'n kwekery. Daar is ook 'n gasbraai wat werk met geld.

Daar is 'n brosjure en kaart beskikbaar hier.

Ek gaan stap so elke naweek vroegoggend Sondae deur die woud. Die kinders geniet dit baie en hol sommer sulke ente vooruit. As mens so 200 meter in die woud in 'n kan mens glad nie meer die geraas van die karre in die besige strate hoor nie.

Hier is 'n paar fotos:
Die pad in en uit die woud:


'n digbegroeide woud vol hoofsaaklik Eucalyptus bome

Dis ongelooflik hoe hoog bome in meer as 50 jaar kan groei.

Oraloor sien jy hoe bome hul ou bas afgooi om weer 'n 'n splinternuwe een te kry. Kyk, ek weet nou nie juis veel van bome nie, maar ek moet sê: ek het nogal so kaal soos hierdie boom gevoel toe ek hier in Aus aangekom het. 'n Mens word gestroop van al jou "hangups" as mens iets soos dit moet deurgaan. Jy kom in 'n nuwe land aan met feitlik net jou tasse en moet kompleet soos Will Smith en sy seun (in die fliek : "The Persuit of happiness") 'n splinternuwe lewe vir jou kom MAAK WERK in 'n nuwe wêreld wat jy self uitgekies het.


Hier is die mooiste bome met die mooiste vorms, en as die son op die stamme skyn lyk die bome se bas soos silwer of goud
Die bospaadjies herinner my baie aan die Tsitsikamma woude op die tuinroete in Suid Afrika.


Met tye vergeet jy heeltemal dat jy eintlik in 'n stad is waar daar meer as 4 miljoen mense woonagtig is.
Plek plek is daar leersame beskrywings oor hoe die boomgroei plaasvind en 'n nuwe bos ontstaan waar daar eers niks was nie.



Die Palm Gully roete:



Na die tyd het ons so 'n paar draaie geloop deur die groot inheemse woud kwekery, daar is 'n groot verskeidenheid inheemse Australiese plante.

Niks kom darem naby 'n lekker koppie koffie in die middel van 'n woud nie. Onder begeleiding van klassieke kitaar begeleiding kan jy rustig sit en drink aan jou koppie koffie (wat terloops hier 'n "flat white" genoem word....die cuppucinos hier is baie sterker as wat ek gewoond aan is...so nou vra ek eerder net vir 'n "flat white" met skuim).

Lyk lekker ne?

Terwyl ons gesit en koffie drink en eet het, het ons geluister na die rustige klassieke kitaarmusiek...
Oppad terug na ons huis wat net so 300m in die straat af is...(verskoon my ge-"brêg", maar ek kan dit nou nog nie glo nie)

"Opportunities Australia" Expo 2007

Vir almal wat dalk al daaraan gedink het om Australië toe te verhuis:

Daar word op 15 en 16 September 'n Emigrasie Expo by Gallagher Estate in Midrand aangebied. Dit staan bekend as "Opportunities Australia" Expo 07.

Dit is hierdie jaar die heel eerste keer dat dit in Suid Afrika aangebied word.

Daar gaan spesiaal mense van die Australiese Departement van Imigrasie en Burgerskap daar wees om julle vrae te vrae en antwoorde te gee.

Kaartjies kos R60 per persoon en julle kan gaan vooraf registreer by die webtuiste:

"Opportunities Australia Expo 07"

"The Opportunities Australia Expo provides you with the very best possibility of finding that job - and you don’t have to travel half way round the world to get it!

We bring Australia’s top employers and recruitment consultants to you in the UK and South Africa. Hundreds of job offers will be made at the expo, and in the weeks afterwards, to people with the right skills.

The Australian Government’s Department of Immigration and Citizenship will be at the UK expos to answer your visa queries. You can open a bank account, transfer your pounds and rand to Australian dollars, find a reputable shipping company and to top it off, you may find your dream job."

JOHANNESBURG EXPO
Gallagher Estate
19 Richards Drive, Midrand
Gauteng, South Africa

Saturday, 15 September 2007 9.30am – 4.30pm
Sunday, 16 September 2007 10.00am – 4.00pm

Entry Fee
R60 pre-purchased tickets or credit card payment at the door

Daar is ook 'n lys van die moontlike VISA opsies op hul webtuiste.

Kyk, mens moet iewers begin, en ek sê nou nie julle moet juis van daai mense gebruik maak nie, maar iemand het deur baie moeite gegaan om dit te reël, so dit is dalk die moeite werd om te gaan inloer daar.

Ons ruk toe mos soos een man op na die drie nasies rugby by die Sydney Telstra Stadium

Die kaartjies is lankal reeds gekoop en met groot afwagting het ons uitgesien na die kragmeting tussen die Springbokke en die Australiese Wallabies by die Telstra Stadium in Sydney. Ek het mos voorheen daaroor geskryf. Dit was ons eerste groot ervaring van die rugbygees in Aussie land. Australië was nog altyd een van Suid Afrika se groot teëstanders op die gebied van Rugby...en hier ssit ons nou aan die ander kant van die draad. Op die oomblik is dit nog nie 'n kwessie vir wie ons skreeu nie, want ons is nog Suid Afrikaners in murg en been, maar ek glo soos wat die tyd aanstap sal ons stelselmatig al hoe meer van die Australiese gewoontes aanneem...

Maar dit maak dit net soveel meer opwindend en "sports" om vir die springbokke te kon skreeu hier waar hulle soveel kilometers van hul tuiste teen hul teëstanders te staan gekom het. Soos ek reeds voorheen bepaal het sou ons 3 treine moes neem om by die Sydney Olympic Park uit te kom, en met die kar sou dit net soveel moeite wees. Ons vind toe mos uit dat die rugbykaartjies alreeds vervoer na en van die stadium ingesluit het. Daar loop toe al die tyd SPESIAAL busse van al die voorstede af om die Nasie "Daar Onder" (down under) na- en vanaf die groot rugbybyeenkomste aan te karwei. En daar is ons probleem opgelos!! Wat 'n plesier!

Met die Suid Afrikaanse vlag op gesigte geverf, ruk ons toe op na die Dural bus stop naby die Cherrybrook Village. 'n Hele 10 van ons! Busse het van regoor die stad gekom en ons het te lekker (ter aanskoue van die Aussies) die agterste sitplekke in 'n stampvol bus ingeneem.



Soos wafferse skotse krygers uit Braveheart het ons die Bundaberg Rum Drie Nasies sege met moed aangepak. Die Springbokke het dapper geveg en aan die begin het ons selfs gedink vandag wys ons die Wallabies 'n ding of twee, maar ons kon op die ou end nie die knoop deurgehaak (of is dit nou die bal uitgehaak) kry nie.

Ons is binne in die Olimpiese Park se gronde afgelaai deur die bus en het rustig aangestap na die stadium. Die Sydney Stadium ( 'n nalatenskap van die Olimpiese Spele in Sydney) is 'n baie mooi stadium wat argitektuur betref.

Oppad na die stadium loop ons toe verby 'n Humvee (Hummer) limousine...moet 'n fortuin kos..kan jy glo - sommige mense ken nie die einde van hul skatte nie:


Wanneer mens die stadium binnegaan word mens beindruk deur die ontsaglike hoeveelheid sitplekke (sowat 80000 as ek reg is) asook die spreiligte wat die nag skielik in dag verander.

Hier is 'n panorama foto wat ek geneem het: (kliek gerus op die fotos om dit te vergroot)


Ons het baie goeie sitplekke gehad naby hek O. Sommer van die staanspoor af het ons tuis gevoel, want daar was BAIE Suid Afrikaners oraloor die stadium, sommige het die Suid Afrikaanse vlag soos "Superman" se mantel aan hul skouers gedra. Ander weer het die landskleure in hul hoedens gehad. Kyk, 'n mens voel nogal trots as jy besef jy hoef nooit skaam te wees vir wie jy is nie. Ons is trots Suid Afrikaans! Die handtekening van Afrika is diep in ons harte ingeskryf, ons is almal die produk van generasies op die Afrika kontinent. Mens kan die lewe net werklik waardeer as jy weet hoe kosbaar sekere vryhede is...dinge wat baie mense hier vanselfsprekend aanvaar. Daar was 'n baie lekker gees in die stadium. Oraloor gesels mense vriendelik met mekaar. Sommer van die intrapslag al ontmoet ons oraloor Suid Afrikaners. Dit is 'n lekker gevoel... Gedurende die wedstryd spring die Suid Afrikaners soos een man op en waai verwoed hul vlae en juig om hul span aan te moedig.

'n Goeie oomblik was toe die spanne op die veld kom en die mense uit volle bors die lande se volksliede sing. "Nkosi Zikilela iAfrika" en "Die Stem van Suid Afrika" weergalm kliphard deur die stadium soos wat duisende mense uit volle bors luid saamsing. Kyk gerus na die volgende videos:


Dieselfde met Waltzing Matilda, die onoffisiële Aussie volksliedjie :


Die Springbok se embleem troon groot op die TV skerms bo die stadium:


Die manne op die veld:

Ons het die aand terdeë geniet. Al het ons (huidige) span nie gewen nie, tog was dit 'n moedige stryd wat hulle gevoer het.

Nadat die eindvluitjie geblaas het, het ons rustig na die busse aangekruie en in die ellelange rye (amper soos in Makro) gaan staan om op ons bus terug Dural en Cherrybrook toe te klim. Geen wonder die Aussies is sulke getroue rugbyondersteuners nie...hul word selfs aangery na die stadiums toe...amper soos die mense elke Desembervakansie in busse aangery word na die Suid Afrikaanse Suidkus toe.



Hier is so 'n kort video van die uitbundige mense by die busse:


By die huis gekom was my kar steeds in die pikdonkerte langs die pad geparkeer by die busstop...jou wraggieswaar!!! Ek lieg nie.

Na die tyd het ons lekker van ons vriendin se lekker koffie gedrink en seker eers eenuur die oggend huistoe gery.

Dit was 'n baie lekker belewenis...ten sterkste aan te bevele vir almal wat die "opwinding" langs die veld wil kan aanvoel.

Sydney is stadig maar seker besig om soos ons huis te voel

Na 'n noodgedwonge afwesigheid as gevolg van nodige tegniese verbeterings aan die manier waarmee ons aan die Internet verbind, is ons weer op die lug en Radio Pikos gaan nou sonder versuim sy diens aan die Afrikaanse vlugteling gemeenskap hervat.

Elke nuwe dag wat ek hier in ons nuwe tuiste in die vreemde my oë oopmaak is ek diep in my hart dankbaar vir die voorreg om elke dag te kan leef en deel te wees van die wonderlike wêreld rondom my. Om oë te hê wat kan sien, om hande te kan hê om mee te kan werk en vir my familie te voorsien en om nog met 'n "relatief" helder verstand (alhoewel soms lekker deur die blare en uitermatiglik verstrooid) my ou beskeie bydra te lewer aan die kosmos. Ek ag dit ook as 'n baie groot voorreg dat ek die kans kan hê om die nuutsheid van hierdie avontuur so saam met my gesinnetjie te kan ervaar - 'n voorreg wat baie mense graag sou wou doen, maar nie kan nie. Ek dink aan julle....om in slegte omstandighede vasgevang te wees en te weet daar is nie veel wat jy daaraan kan doen nie is nie maklik nie. Sterkte.

Ek glo as mens iets BAIE graag wil hê, as jy hoop het vir beter omstandighede, en jy al jou kragte inspan en geen klip ongestoord laat in jou soektog na 'n uitkoms nie, as jy droom vir 'n veiliger toekoms, 'n nuwe avontuur en jou geloof behou dat dit enigsins moontlik is, dan sal jy dit uiteindelik regkry. Hou net moed.

Sedert ek laas pen op "papier" gesit het, het daar al heelwat water in die see geloop. Met elke nuwe lewensdag wat die son hier oor die see opkom, voel dit meer en meer asof hierdie my nuwe tuiste gaan wees. Nou ja, dit is nie 'n baie glansryke lewe nie...staan maar op, net soos die res...werk toe en huis toe...maar stelselmatig begin my werk meer soos my werk voel, die plekkie waar ons huur soos ons huis, en spoedig sal ons van Sydney kan sê: oos wes tuis bes.

Sondag 1 Julie het ons uit ons gemeubileerde akkommodasie in North Ryde getrek na ons huur huis in Cherrybrook Kersiefontein. En nee...ons het nie regtig hiernatoe getrek omdat daar blykbaar so baie Suid Afrikaners hier is nie...nee, eenvoudig omdat hierdie voorstad net so mooi is. Dit is in die "Sydney Hills" geleë. Dit natuurlik baie heuwelagtig hier. Dit is baie boomryk, en mens hoor die voels elke oggend sing as jy opstaan. Jy voel nie of jy regtig in so 'n groot wêreldstad leef nie, inteendeel: as jy soos ek nie in Sydney middestad werk nie (maar so 12 km hiervandaan aan die rand van die voorstede), dan is hier alles wat jy nodig het...van natuurskoon, goeie skole, lekker "cozy" winkelsentrums en waar ek bly 'n wonderlike uitsig oor al die stadsliggies in die verte.

Hier is 'n foto van die uitsig by ons agterdeur:

Om bus en trein te ry voel nou al vir my so natuurlik asof ek dit al lank doen, alhoewel ek so paar dae laat was by die werk omdat ek nog nie die bustye hier so lekker kon uit-figure nie. Maar nou kry ek elke dag so 8h13 die bus so entjie van ons huis se oprit af, en binne 10 minute is ek by Pennant Hills stasie. Vandaar kry ek die 8h30 trein tot in West Ryde en 8h45 stap ek gou die 500 meter tot by my werk. Die gestappery hou my fiks en maak dat ek darem nie heeltemal fisies agteruitgaan nie. Die werk is baie interessant...met baie wiskunde, net soos ek daarvan hou...alles om die brein se ratte aan die gang te hou en die werk interessant. In die "aande" kry ek 17h10 die trein, en voor 17h50 is ek by die huis.

Hier is 'n Google Earth foto van die omgewing waar ons bly:


In my dagdrome in Suid Afrika oor Australië het ek dikwels gehoop dat ons ook soos die mense vertel het, naby 'n woud kon bly...een waar ons sommer gou 'n draai by kan gaan stap, wel ons huis is so 300 meter se stap in die straat af van die Cumberland State Forest! En ons huis is so 1 km van die plek af waarvandaan ek dikwels in Desember en Januarie op Google Earth die pad werk toe "gery" het toe ek nog nie geweet het of ek die werk gaan kry nie. Vanaf die omgewing in die Hills waar ons bly (sowat 170 meter bo seespieël) is dit al die pad afdraande na die stad toe en mens kry 'n wonderlike uitsig van die liggies in die Suide van Sydney van hier af in die aande...sal een aand nog 'n foto gaan neem.

So 'n kilometer af in ons straat is die Sydney Koala Park dieretuin...ons moet dit nog besoek.

Sedert die 1 ste Julie het ons mos gekamp in ons huis. Ons moes wel dinge soos 'n yskas, tuimeldroër, gas verwarmer, lessenaar, matrasse en rekenaarskerm koop. Hierso is ek en die kinders besig om ons rekenaar werkstasie goed aanmekaar te sit...


Nogmaals baie dankie aan almal wat ons uitgehelp het met goed om te leen...dankie vir die leen van die ketel, die televisie, die plastiek kampstoele,die dubbelbed matras en die lekker snoesige dons duvet ! Dit was die afgelope ruk nogal koud en ek kan julle waarborg...ons het nie koud geslaap nie. Ons klere het ons gaan was by ons vriende en vir messe, vurke en borde het ons die piekniek stelletjie gebruik wat ons in Suid Afrika by Outdoor Warehouse gekoop en op die vliegtuig saamgebring het.

Hierdie Maandag 9 Julie is ons vraghouer met "al ons oorblywende stoflike aardse besittings mos hier afgelaai deur Chess Henley's Removals (hulle hanteer Buddulphs se Australiese vervoer).
Dit is 18 Mei by ons tydelike huis in Rooihuiskraal Centurion opgelaai deur Buddulphs.
Dit is dus, op 9 dae na, amper 2 maande! Maar dit is tog te lekker om weer al ons bekende goeters rondom ons te hê...die wag werd. En hier word dit afgelaai...

Hier in Australië is elektrisiteit nie die enigste krag na die huise nie. Ons het natural gas wat in gaspype tot by ons huis kom en ons geiser, stoof en gasverwarmer laat werk. Ons het 'n lekker "potent" gasverwarmer by "The Good Guys" gekoop en dit werk wonderlik. Binne 'n japtrap is ons hele huis lekker snoesig.

Hier is die gas meters buite die huis:
En die gas-socket binne in die huis...
Soos julle dan seker agtergekom het is ons ADSL Internet nou ook verbind, en die spoed is nogal lekker vinnig.

Buite die huis is 3 munisipale asblikke wat hulle Maandagaande 23h00 kom leegmaak as almal slaap. 'n Groen deksel asblik net vir plant-afval, 'n geel een net vir "recycalable"/herwinbare vullis soos karton, plastiekbottels, blikkies ens., en 'n derde rooi een vir algemene gemors.
Ons is in Hornsby Shire munisipaliteit se gebied.

Dit is WONDERLIK stil hier waar ons bly, jy hoor nie 'n enkele hond blaf in die nag nie!!! Ook nie ambulanse en polisiesirenes nie!! En glo my...hier is honde. Bykans al die mense hier om ons het honde. Ons buurman het 'n groot hond wat soos 'n siberiese husky lyk. 'n Baie liefdevolle hond waarvan jy nie eers weet nie, want hy is tjoepstil. Hier in Aus moet almal wat hul honde vir 'n stappie vat 'n honde-poep sakkie saamdra, want hulle kan 'n boete kry as die honde die plek bemors...en dit is dus glad nie snaaks dat iemand rustig wag totdat hul honde klaar besigheid gedoen het en dit dan in die brakkie-sakkie ingegooi word en saamgeneem word.
Hier is 'n foto van 2 hondjies in klere met kruisbande aan:
Terloops...die hond se baas is ook van Suid Afrika...baie jare gelede.


Die kinders het voor die vakansie darem ook goed ingeskakel in die Oakhill Drive skool. My dogtertjie begin al hoe meer Engelse woordjies gebruik. Hier is 'n foto van die kindergarten (soortgelyk aan Graad R) klaskamer:




Iets wat die kinders baie help om aan te pas is natuurlik as hulle dadelik ander maatjies het om mee te speel. Die skool maak dit baie interessant vir die kinders deur gereeld spesiale dae te hou soos: "Crazy Hair day". Hier is 'n foto van ons jare lange vriende se kinders saam met ons s'n. Hulle het ook met alles wat vir hulle kosbaar is (in besonder hul kinders) hier in die vreemde land kom vestig. Kyk...hulle speel 'n hond uit 'n bos uit. Almal is in dieselfde laerskool.


Nog iets wat ons onlangs gedoen het, was om by die San Pablo Spur in Victoria Road Rydalmere te gaan uiteet. Dit word deur 'n oud Suid Afrikaner besit en daar is 'n T-Shirt teen een van die mure wat lees: "Praat Afrikaans of hou jou bek". Die kos was baie lekker...veral die T-bone steak (lekker medium gaar). Vir 'n familie van 4 wat nie die heel duurste op die menu bestel het nie, was die ete sowat $74. So terloops...hier word Cream Soda "Creaming Soda" genoem en dit is rooi soos Sparletta.

Wel dis al vir vandag....daar is nog baie om te vertel...in die volgende uitgawes vertel ek vir julle van die staproetes in ons Cumberland woud met sy lekker koffiewinkel en rustige kitaarmusiek, ons besoek aan Manly strand, ons Buffet Ferry/Bootrit vanaf Darling hawe in die aand, ons middernagtelike rit op die trein en die stap terug huis toe in die middel van die nag. Dan is daar ook nog die Drie-nasies eindstryd by die Sydney stadium... Maar dis nou eers genoeg maats, want volgende keer vertel ek vir julle meer van die "wonderlike" avonture van Swerwer in Australië....maar nou moet ek eers gaan lekker slaap IN MY EIE BED en op my EIE KUSSING !!!!!!!